محمد بن عبدالله امویمحمد بن عبدالله اموی، از امیران بنیامیه در اندلس و پدر عبدالرحمانِ ناصر بود. وی بهدست برادرش مطرّف کشته شد. ۱ - معرفی اجمالیمحمد بن عبدالله بن عبدالرحمان بن حکم اموی اندلسی، از امیران بنیامیه در اندلس و پدر عبدالرحمانِ ناصر بود. محمد با برادرش مطرّف بن عبدالله میانهای نداشت. مطرّف از او نزد پدرشان بسیار بدگویی میکرد تا آنکه بدگوییهایش اثر کرد و خشم و ناراحتیاش را به فرزندش محمد نشان داد و او نیز گریخت و به ابن حفصون پیوست و سپس امان خواست و نزد پدر بازگشت. اما کار او هراس پدر را از فرزندش بیشتر کرد. مطرّف همچنان بدگویی میکرد تا آنکه امیر فرمان داد محمد را در یکی از اتاقهای کاخ زندانی کنند. آنگاه امیر برای برخی از جنگهایش خارج شد و فرزندش مطرّف را بهجای خود در پایتخت «قرطبه» تعیین کرد. مطرّف نیز فرصت را غنیمت شمرد و برادرش محمد را کُشت. آنگاه پدر از بیگناهی و مظلومیت فرزندش آگاه شد و به سختی اندوهگین شد و نوهاش عبدالرحمان بن محمد را ولیعهد خود کرد. [۱]
ابن ابار، محمد بن عبدالله، الحلة السیراء، ص۹۱.
[۵]
سالم، عبدالعزیز، تاریخ المسلمین فی الاندلس، ص۲۷۹.
۲ - پانویس
۳ - منبععبدالسلام ترمانینی، رویدادهای تاریخ اسلام، ترجمه پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی، ج۲، ص۱۲۲. ردههای این صفحه : امویان اندلس | خلفای اموی اندلس | درگذشتگان سال 277 (قمری) | شخصیتهای قرن 3 (قمری)
|